Sinds Dennis zijn droogpak heeft, wil hij kijken wat er in Zeeland, in de winter, onder de waterspiegel te beleven is. Zo ontstond het plan van een duikweekendje al in begin februari.
Op tijd opstaan (6.30 uur, en dat op je vrije zaterdag!), we worden om 7.15 uur opgepikt door onze duikmaatjes Bessel en Tineke, Tanja is ook onderweg naar ons toe. Even verderop
Derko oppikken en dan …… op naar Zeeland.
Aangekomen in Zeeland eerst natuurlijk de flessen vullen met frisse zeeuwse lucht. Eerst staat een laagwater-kenteringduik bij de Zeelandbrug op het programma. Het is mooi zonnig weer,
maar de wind maakt het toch erg koud (het heeft ’s nachts ook nog gevroren!). Eerst maar even naar het water kijken vanaf bovenaan de brug. Tjonge, wat ziet het water er troebel uit zeg!
De twijfels slaan toe om daar te duiken, ook omdat het zicht 2 weken geleden zeer slecht was. Toch maar de knoop doorgehakt: de spullen opbouwen en in het droogpak hijsen
om te gaan duiken. Nou, geen spijt gehad, veel tubilaria in knop, wulke-eieren en een lipvis (hoort deze in de winter niet in warmer water te zitten?). Redelijk goed zicht.
Maar wel koud, 5 graden Celsius!
Na de duik op naar duikcentrum de Grevelingen: op zoek naar nieuwe handschoenen, want de vingers waren wel heel erg koud geworden! Dennis liep weer naar buiten met
echte droog-handschoenen, daar moeten ze toch echt warm mee blijven zou je denken (de handen blijven immers droog)!
Toen even lekker gegeten bij restaurant Zomers. Een, jawel, Duiksmijter!!! Gezellig zo met z’n zessen.
’s Middags op naar het gemaal Dreischoor. Vanaf de kant ziet het water er ontzettend helder uit. Het enthousiasme slaat weer toe, Tineke die niet dook bij gebrek aan lekker warm droogpak,
wilde bijna gaan snorkelen. Jammer, Tanja had het tot trillends toe koud en heeft deze duik niet meegedoken. Dennis verheugde zich op warme, droge handen in zijn nieuwe
handschoenen, maar ja, als je ze niet goed aantrekt krijg je toch nog natte en koude handen!
Op naar het gemaal. Het water is bijzonder helder. Het hele gemaal was van afstand zichtbaar. En met de zon erop, het was een ontzettend prachtig gezicht.
Weer een hoop moois gezien: milleniumslakjes, een grote vlokkenslak op de peiler van het gemaal. Na een half uurtje duiken gaan we terug. Ik wil hier morgen weer duiken en dan
toch maar de camera mee.
Na de duik hebben we afscheid genomen van Derko, want die had ’s avonds nog een feestje. We gingen met z’n vijven op naar “Amica” Bed & Breakfast in Zonnemaire,
waar we hartelijk ontvangen werden. Spullen uitladen en dan lekker onder de warme douche.
’s Avonds lekker bij het Zwarte Schaep in Brouwershaven gegeten. ’s Nachts lekker geslapen na een drukke dag, in een keurige, sfeervol aangeklede B&B-kamer.
De volgende dag een overweldigend ontbijt, gezellig bij de gastvrouw en –heer aan de keukentafel. Met alles erop en eraan: warme croissants, gekookt ei, vers fruit, verse jus d’orange,
zelf gebakken brood… een 4sterren-hotel kan het niet beter aanbieden! Daar kun je gerust heen om te overnachten.
Na afscheid genomen te hebben weer op naar Dreischoor, lekker weer duiken. Onderweg eerst 3 pony/paarden van de weg in de wei proberen te drijven. Helaas is dit niet gelukt, wat een
eigenwijze dieren zijn dat zeg. Het weer was overigens weer ontzettend mooi, Trudy en Tineke hebben lekker in de zon zitten wachten totdat de duikers het water weer uitkwamen.
Zo, deze keer de camera mee en de drooghandschoenen goed aan getrokken (met een helpende hand van je “buddy for life” gaat het wél goed).
Weer mooie slakjes gezien, ook een slakje dat we nog nooit eerder hadden gezien. Thuis maar even op internet opzoeken hoe die heet. Het water was weer erg helder,
maar iets minder dan gisteren. De grote vlokkenslak was vandaag niet thuis, maar verder hebben we er weer een mooie duik herinnering aan overgehouden.
Jammer, maar het duiken is alweer voorbij. Onderweg naar huis, gaan we nog even naar de Duikvaker-beurs in Utrecht. De beurs valt wat tegen,
maar wel leuk om weer wat bekende mensen te zien. Zo kwamen we Rini Reijnhout, Steve en Wendy Hicks van Safari Diving uit Lanzarote tegen.
En…. onze eigen gemaakte DVD met Lanzarote-foto’s vertoonden ze aan het publiek, erg leuk!
Thuis gekomen zijn we op zoek geweest naar de naam van het ons onbekende slakje. We denken dat het een Wrattig Tipje is.
Al met al hebben we een leuk en gezellig weekend gehad. Echt even een mini-vakantie, de moeite van herhaling waard!
Tot bubbels!
Dennis en Trudy Wiranta
Dit bericht heeft 0 reacties